Η Εκπλήρωση Μιας Αναγκαιότητας

 

Η δημιουργική περιπέτεια του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού (ΚΕΠ) χρονολογείται από τη Παρασκευή 21 Απριλίου του 1972, όταν 30 περίπου άτομα συγκεντρώθηκαν έξω από το Ελληνικό Προξενείο της Νέας Υόρκης, σε ένδειξη διαμαρτυρίας ενάντια στην ήδη εξάχρονη δικτατορία και των συνεπειών που προξένησε αυτή η βάρβαρη κατάλυση των δημοκρατικών θεσμών στην πατρίδα μας.

Η εκδήλωση αυτή έδωσε την ευκαιρία να γνωριστούν για πρώτη φορά τέσσερεις  Έλληνες μετανάστες, που με την πάροδο του χρόνου ανέπτυξαν μια ακατάλυτη φιλία βασισμένη στην εκτίμηση και τον ενθουσιασμό για την πολύπλευρη πολιτισμική κληρονομιά του εκάστοτε χώρου της Ελληνικής επιρροής, από την μακρινή αρχαιότητα ως τις μέρες μας.

Αυτοί αποτέλεσαν τον ιδρυτικό πυρήνα του ΚΕΠ.

Το κίνητρο και συνάμα πρόκληση της ιδέας ίδρυσης του ΚΕΠ υπήρξε πρωτίστως η διαπίστωση της απουσίας ενός πολιτιστικού φορέα, για την περαιτέρω διάδοση αυτής της πολύτιμης παράδοσης.

Ένας φορέας ταγμένος στην υπηρεσία ενός ευρύτερου κοινού, και όχι μόνο μιας ακαδημαϊκής μειονότητας. Ένας φορέας προσιτός για τις πνευματικές ανάγκες και αναζητήσεις της ελληνοαμερικανικής παροικίας.

Οι φορείς όμως στην υπηρεσία μιας πανανθρώπινης κατανόησης, δεν χρησιμεύουν σαν εθνικιστικοί μονόδρομοι. Γι᾽αυτό, ένα μεγάλο μέρος της δραστηριότητας του ΚΕΠ ήταν απαρχής αφιερωμένο στην παγκόσμια πολιτισμική εμπειρία. Εξάλλου το ευτύχημα μιας πολυεθνικής Νέας Υόρκης, παρέχει ένα πλουσιότατο περιεχόμενο για αυτόν τον σκοπό.

 

Η τολμηρή αυτή ιδέα υλοποιήθηκε, έβγαλε ρίζες και με τον καιρό ευδοκίμησε, πρωταρχικά γιατί αγκαλιάστηκε από τον κόσμο που εκτίμησε το έργο της και το πλαισίωσε με την συμμετοχή και τον εθελοντισμό του.

Το κατόρθωμα ότι η προσπάθεια αυτή άντεξε τις δυσκολίες και τους κλυδωνισμούς μιας πεντηκονταετίας, παραμένοντας εντελώς αφιλοκερδής, οφείλεται στους ανθρώπους που διαδοχικά πρωτοστάτησαν στην ύπαρξη και συνέχειά της, θυσιάζοντας στην πορεία χρόνο, αγωνία και προσωπική κόπωση.

Σε αυτούς ανήκει ο έπαινος, και ένα γενναιόδωρο συλλογικό ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ !

​

                         Ο εκ των ιδρυτών, Δημήτρης Παντόπουλος

 

 

ΜΙΑ ΣΥΝΤΟΜΗ ΣΚΙΑΓΡΑΦΙΑ ΤΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΙΔΡΥΤΩΝ ΤΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΥΟΡΚΗΣ.

 

1. ΑΛΕΚΟΣ ΣΚΟΥΡΛΗΣ  (1902 – 1981)

   ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΜΗ ΕΥΒΟΙΑΣ. ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΟ 1930.

Τυπογράφος, Δημοσιογράφος και Ιστορικός Ερευνητής.

Αυστηρός κριτής της αρνητικής έως και ανθελληνικής επιρροής, της πολιτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας έναντι στις αντιξοότητες και τα διλήμματα της ομογένειας.

Ο Αλέκος υπήρξε μια γαλήνια φυσιογνωμία και ο πλέον ενήμερος μεταξύ μας, για τα θέματα και τις ιστορικές εμπειρίες του εργατικού απόδημου Ελληνισμού των ΗΠΑ και του Καναδά.

Ο περήφανος Κουμιώτης , ήταν ένας αυτοδίδακτος ακαδημαϊκός, που στα πρώτα βήματα του ΚΕΠ στάθηκε μια ανεξάντλητη πηγή γνώσης και συμβουλής σε ότι σχετικό με την πανελλαδική γραμματεία.

-----------------------------------------------------------

 

2. ΕΛΕΝΗ ΦΛΩΡΑΤΟΥ ΠΑ'Ι'ΔΟΥΣΗ  (1927 – 2016)

    ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΣ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.

Γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον από γονείς Κεφαλλονίτες που επέστρεψαν στην γενέτειρα.

Τελείωσε το γυμνάσιο στο Αργοστόλι, φοίτησε μια χρονιά στην ιατρική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών και επέστρεψε στις ΗΠΑ το 1946.

Σπούδασε οικονομικά και αποφοίτησε με δίπλωμα Master’s στην κοινωνιολογία και πρωτοβάθμια εκπαίδευση από το πανεπιστήμιο ST.JOHNS της Νέας Υόρκης.

Εργάστηκε ως δασκάλα και μαθητική σύμβουλος σε δημόσια σχολεία της Νέας Υόρκης.

Ταυτόχρονα δημοσίευσε πλήθος από ποιητικές συλλογές, διηγήματα, λογοτεχνικά άρθρα, κριτικές και μεταφράσεις.

Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Αμερικής.

Η Ελένη υπήρξε μια ιδιαίτερη και σπάνια περίπτωση προοδευτικού ανθρώπου. Στάθηκε μια δυναμική, ακούραστη και πεισματικά δοσμένη προσωπικότητα, σε όλες τις πτυχές της κοινωνικής ευθύνης και δράσης.

Υπήρξε η μόνη που παρέμεινε ενεργό μέλος του ΚΕΠ για 30 συνεχή χρόνια.

-----------------------------------------------------------

 

3. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ (ΤΑΚΗΣ) ΠΕΤΡΑΚΟΣ   (1931 – 2007)

    ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΤΤΙΚΗΣ. ΜΟΝΙΜΟΣ ΚΑΤΟΙΚΟΣ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΟ 1962.

 

Αριστούχος απόφοιτος της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων.

 

Πλωτάρχης στην υπηρεσία του Ελληνικού Υποβρυχίου Πολεμικού Ναυτικού.

Συνυπεύθυνος για την μεταφορά υποβρυχίων από την ναυτική βάση του New London, Connecticut, στην Ελλάδα.

 

Από το 1971 έως το 1974 υπήρξε η φωνή της ‘ΕΛΕΥΘΕΡΗΣ ΦΩΝΗΣ’, ενός Κυριακάτικου αντιχουντικού ραδιοφωνικού προγράμματος, με την συνεργασία του πανεπιστημίου “NEW SCHOOL FOR SOCIAL RESEARCH” της Νέας Υόρκης.

 

Η ευγενής και εντιμότατη παρουσία του Τάκη Πετράκου στάθηκε ο στυλοβάτης του ΚΕΠ, και η πλέον καθοριστική έκφραση του σκοπού του.

 

Υπήρξε πρόεδρος του ΚΕΠ το μεγαλύτερο διάστημα της πρώτης του πενταετίας.

 

 

4. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ  (1945 –;;)

    ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ. ΣΤΙΣ ΗΠΑ ΑΠΟ ΤΟ 1969.

 

1965: Απόφοιτος της σχολής πλοιάρχων της ακαδημίας Ασπροπύργου.

 

1965 – 1969: Αξιωματικός σε πλοία του εμπορικού ναυτικού.

 

1977: Δίπλωμα Master’s, Biomedical Engineering, Polytechnic Institute of New York.

 

1978-2012: Μηχανικός, μέλος της νοσοκομειακής μονάδας, αφιερωμένης στην διάγνωση και θεραπεία καρδιακών αρυθμιών (Cardiac Electrophysiology).

 

Λάτρης και συλλέκτης Δημοτικής Ποίησης και Μουσικής.

 

ΕΥΤΥΧΗΣΕ ΤΗΣ ΓΝΩΡΙΜΙΑΣ, ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΤΡΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ, ΠΟΥ ΕΤΡΕΦΑΝ ΕΝΤΟΝΗ ΤΗΝ ΕΚΤΗΜΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΤΙΣΜΙΚΗΣ ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΜΑΣ. 

ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΟΜΩΣ ΤΡΕΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΑ ΠΙΣΤΩΝ ΣΤΙΣ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟ ΕΝΟΣ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.